Tilma,
Lize Spit & Thomas Gunzig

Een octopus heeft drie harten

zegt een kale man zonder oog
voor het tijdloze ballet
achter het plexiglas van de tunnel
waar we traag doorheen waden
een haai zwemt in slow motion
met open bek over ons heen
ze kunnen door een sleutelgat
vertelt een ander alsof hij ook blind is
voor de andere wereld
waar we bijna in staan
een rog zweeft grijnzend 
op zijn zij gedraaid voorbij
stilte vanaf hier gebiedt
een verlicht bordje 
elke tentakel heeft eigen hersens
hoor ik nog als ik door 
een gordijn van zwarte lamellen
de keel van de walvis instap

en als de een na de ander zwijgt,
valt de nacht op de bodem van de zee.