Korneel Dobbels,
Lize Spit & Thomas Gunzig

Een octopus heeft drie harten

omdat de liefde pijnlijk snijdt.
Het dier wil het lot niet tarten.
Van maar één hart krijg je spijt.

Het orgaan houdt van jou, en mij in leven.
Het pompt je bloed, begint je dag.
Ik was onoplettend, maar heel even.
Ik was verblind door jouw glimlach.

Ik zag niet hoe je het kwam stelen.
Mijn borstkas open, zonder slot.
Je neemt me af wat ik juist wil delen.
Je houdt mijn hart vast en mijn lot.

Oh, was ik maar een octopus.
Ik sloot de andere twee snel op.

Veilig in acht armen, ademhaling hijgt.
Ik breng de hartensleutel niet meer mee,

en als de een na de ander zwijgt,
valt de nacht op de bodem van de zee.