Thibaut Coenegracht,
Lize Spit & Thomas Gunzig

Een octopus heeft drie harten

twee stuks van zichzelf
een enkele bruusk gevonden
in een kruik verstopt
schokjes amper hoorbaar
stroomgebruik verzonken
wanneer hoog daarboven
twee leeggemaakte armen 
spiegels schitterend vloeibaar
verbreken in het blauw.

Ik had gesmeekt om mij
volledig op te eten
elk spoor uit te wissen
elke hemel, elke hel
die schelste stem te weken
disparu dans l'eau salée
te stil kwam die van jou voorbij
zo zwaar het anker van de spijt

en als de een na de ander zwijgt,
valt de nacht op de bodem van de zee.