Francesca Birlogeanu,
Lize Spit & Thomas Gunzig

Een octopus heeft drie harten

wij dachten er zes te hebben
zoveel dat we lief hadden
acht handen in acht handen
vier ogen, gedeelde ingewanden
ik slikte je inkt en vanbinnen brandde ik

als tentakels en tongen verstrengelen
durven we onze harten te vermengen
de diepzeediepte bevat minder zuurstof
we ademen in elkaars mond
we zijn ons eigen vissersnet - verstrikken
verstikken zuignapzuigen ons vast
zonsondergang aan het oppervlak

tot het oranje waarmee je me kust
doffer wordt, alsof de zee ons vergroeide lichaam slijt alsof het water sterft en er van het ons niets meer overblijft - langzaam glip je uit mijn grip

en als de een na de ander zwijgt,
valt de nacht op de bodem van de zee.