Annemie Henkens,
Lize Spit & Thomas Gunzig

Een octopus heeft drie harten

Nul longen, één snuit 
Met zijn twee bolle ogen leest hij
met plezier en zonder bril  
#62 van "Ik poezie je graag"
"Je te poème", je t'aime
Daar moet hij zo mee lachen.
Zo hard dat alle wezens van de zee
van harte en luidop meedoen,
In 1 2 3 wordt de zee woelig van al dat lawaai
En gooit wat extra golven op het strand
De mensen vinden dat heel plezant

en als de een na de ander zwijgt,
valt de nacht op de bodem van de zee.