Wim De Vos,
Lize Spit & Thomas Gunzig

Een octopus heeft drie harten

maar hij telt er niet mee en wat telt
weet hij niet. Wat wel? Zijn vel zonder vin en het pompen binnenin.
     Eén hart houdt de tijd - een twee drie - 
de ander de pols en de vinger
Eén stort voor jou zijn hart uit
als inkt en angst en kou en zwart
langs acht omspande armen
     En zo, per kloppend hart, 
tussen kelp en koraal, zag hij ons
- een twee drie slagen - 
en drie kussen van mij op je mond.
     Hij weet het van ons. 
     Nu dooft hij het licht en 
de dag verstomt.
     Een octopus heeft drie harten
Ze kloppen synchroon maar hij telt er niet mee
Ze zijn stil en als hij jou niet krijgt

en als de een na de ander zwijgt,
valt de nacht op de bodem van de zee.