Max Tanguy,
Lize Spit & Thomas Gunzig

Een octopus heeft drie harten

gevuld met liefde voor de zee.
Een hart richt zijn blik omhoog,
de zon spiegelt op schuimende golven.
Een hart staart om zich heen,
de vissen glinsteren in helderblauw water.
Een hart laat zijn blik neerdalen,
het koraal kleurt rijk op rimpelend zand.
Drie harten bonzen in harmonie
met wat was, is, en altijd zal zijn.

Een hart wordt blind gemaakt,
de zon blijft kleven in golven van olie.
Een hart staart voor zich uit,
de vissen zwemmen in zeeën van plastics.
Een hart slaat zijn ogen neerwaarts,
het koraal kleurloos op het zwarte zand.
Drie harten bonzen nauwelijks hoorbaar
in wat is begonnen, en nu altijd zal zijn.

en als de een na de ander zwijgt,
valt de nacht op de bodem van de zee.